ปี 1985 หอศิลป์คาร์เนกี้ เมลลอน (The Carnegie Mellon Art Gallery) จัดงานรวบรวมผลงานย้อนหลัง ชื่อ "เมล บอชเนอร์ :1973-1985" ภัณฑารักษ์คือ อีเลน เอ คิง (Elaine A. King) พร้อมกับการพิมพ์แคตตาล็อกชื่อเดียวกัน แคตตาล็อกนี้ได้รับรางวัลจากสมาคมพิพิธภัณฑ์อเมริกัน โดยคิงได้เขียนบทความ "การสร้างภาษา" และชาร์ลส์ สตัคคี (Charles Stuckey) เขียนเรื่อง "บทสัมภาษณ์กับ เมล บอชเนอร์" นิทรรศการนี้ยังได้ไปจัดแสดงที่ Kuntzmuseum ในลูเซิร์น สวิตเซอร์แลนด์ และเซ็นเตอร์ ออฟ ไฟน์ อาร์ท (Center of Fine Arts) ในไมอามี

ปี 1995 หอศิลป์มหาวิทยาลัยเยล จัดงานชื่อ "เมล บอชเนอร์: ความคิดทำให้เกิดภาพ 1966-1973" (Mel Bochner: Thought Made Visible 1966–1973) โดยยังได้ไปจัดแสดงในบรัสเซล และมิวนิก

ปี 2004 ผลงานของบอชเนอร์ได้จัดแสดงที่ วิทนีย์ ไบเอเนียล (Whitney Biennial) และปี 2005 ผลงานได้เป็นส่วนหนึ่งของ โอเพ็นซิสเทม รีธิงกิ้ง อาร์ต 1970 (OpenSystems: Rethinking Art c.1970) ที่เทต โมเดิร์น (Tate Modern) ในลอนดอน นอกจากนี้ผลงานของเขายังได้ถูกจัดแสดงโดยพิพิธภัณฑ์ที่สำคัญหลายแห่ง เช่น พิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในนิวยอร์ก (Museum of Modern Art)

ในปี 2011 ผลงานย้อนหลังของเขาถูกจัดขึ้นที่เนชันแนล แกลเลอรี่ ออฟ อาร์ต (National Gallery of Art)

การสำรวจผลงานของเมล บอชเนอร์ ชื่อว่า "เมล บอชเนอร์: ถ้าสีเปลี่ยน" (Mel Bochner: If the Colour Changes) จัดขึ้นที่ ไวท์ชาเปล แกลเลอรี่ (Whitechapel Gallery) ในลอนดอน, Haus der Kunst ในมิวนิก และ Museu de Arte Contemporanea de Serralves ในปอร์โต ช่วงปี 2012 เป็นการติดตามเกือบ 50 ปีของการทำงาน นิทรรศการเริ่มด้วยผลงาน "Blah, Blah, Blah" (2011) และนิทรรศการนี้มาพร้อมกับสิ่งพิมพ์ ประกอบด้วยบทความที่เขียนโดย Achim Borchardt-Hume, Briony Fer, João Fernandes, Mark Godfrey และ Ulrich Wilmes

ยังมีการจัดแสดงโดย บริษัท ปีเตอร์ ฟรีแมน (Peter Freeman, Inc.) ในนิวยอร์ก, แฟรงเกิล แกลเลอรี (Fraenkel Gallery) ในซานฟรานซิสโก และ มาร์ค เซลวิน ไฟน์ อาร์ต (Marc Selwyn Fine Art) ใน ลอสแอนเจลิส แคลิฟอร์เนีย